اطلاق لفظ مهدی و قائم بر دو شخص

لفظ قائم (ع) بر دو شخص دلالت می کند.

گفتگوی پیشین پدر با این روایت پایان پذیرفت:

ابی جارود زیاد بن منذر از ابو جعفر محمد باقر(ع) از پدرش از جدش(ص) فرمودند:( امیر المومنین(ع) برمنبر فرمودند:(يخرج رجل من ولدي في آخر الزمان أبيض اللون، مشرب بالحمرة، مبدح البطن عريض الفخذين، عظيم مشاش المنكبين بظهره شامتان:شامة على لون جلده وشامة على شبه شامة النبي، له اسمان: اسم يخفى واسم يعلن، فأمّا الذي يخفى فأحمد، وأمّا الذي يعلن فمحمد ،.....)^([1]).

 مردی از فرزندم در آخر الزمان خارج می شود که چهره ای سفید مایل به سرخی و شکمی فراخ و ران های عریض و شانه هایی پهن دارد و به کمرش دو خال دارد خالی به رنگ بدنش و دیگری شبیه به خال پیامبر(ص) است برای او دونام است نامی مخفی می شود ودیگری آشکار می شود پس آن نام مخفی احمد و نام آشکار محمد است ...).

از این روایت چه می فهمید؟

محمود: امیر المومنین علی(ع) مردی از فرزندان خویش در آخر الزمان را وصف می کند سپس اوصاف بدنی آن مردی که در آخر الزمان خروج می کند را بیان می نمایند،- کسی که در روایت به نامش تصریح نشده -  سپس فرمودند: آن مرد دارای دونام است نامی مخفی ونامی آشکارو معلوم اما نام آشکارو معلوم محمد و اما  مخفی احمد است.

پدر: ملاحظه کنید فرزندانم به این که محمد بن حسن عسکری(ع) قائم است و همان طور احمد هم قائم است اما احمد همان قائمی است که نامش مخفی مانده و اهل بیت(ع) از ذکر نامش محافظت می کردندوآن همه به خاطر اهمیت این شخصیت در ظهور مقدس است.

 واز همین جا فرزندانم می فهمید که چرا اهل بیت (ع) مردم را از نامیدن قائم (ع) منع می کردند،ودربرخی موارد هرکس نام وی را بگوید کافرنامیده می شود،با توجه به اینکه خودآنان (ع) در روایات بسیاری نام ایشان را ذکر کرده اند، وکسی که این روایات را با هم مقایسه نمود حیران وسر گردان ماند و نتیجه ی آن تناقضات بسیاراست و هرگز به مفهوم ومقصود اهل بیت(ع) از این روایات دست نیافتند، زیرا متوجه نبودند که لفظ مهدی و قائم بر دو شخص اطلاق می شود. اما در حقیقت برای آنان امکان رسیدن به حقیقت امر نبوده تا اینکه صاحبشبیاید و حقیقت را کشف نماید، واین حقیقت مانند گنجی پنهان است که برای صاحبش پنهان شده ومانند گنجی می ماندکه خداوند آن را برای دو غلام یتیم در داستان موسی وعبدصالح(ع) محفوظ داشته بود و هیچکس به این گنج نرسید جز صاحبش و این همان معنی است که روایات اهل بیت(ع) بیان کردند، 

رسول الله(ص) فرمودند:(... له علم إذا حان وقته انتشر ذلك العلم من نفسه)^([2]).

( ... برای او علمی است که اگر زمانش فرا رسد آن علم را از خودش منتشر خواهد کرد).

 ومالک جهنی می گوید:( از ابی جعفر(ع) پرسیدم : صاحب این امر را با صفتی برایمان توصیف کنید که هیچ یک از مردم مانند آن وصف نداشته باشند؟ فرمودند: لا والله، لا يكون ذلك أبداً حتى يكون هو الذي يحتج عليكم بذلك، ويدعوكم إليه)^([3]).

(نه به خدا سوگند چنین نیست  تا زمانی که او خود بسوی شما بیاید وبا شما احتجاج می کنند و شما را به خود دعوت می کند).

بعد از آن برایتان روایاتی را ذکر می کنم که هرکس در آن ها تحقیق کرده، حیران مانده است.

و این گفتگو همچنان ادامه دارد...

با ما همراه باشید ...

لینک سایت رسمی انصار امام مهدی (ع)

---

[1]- كمال الدين وتمام النعمة:ص653، الخرائج والجرائح:ج3/ص1150،بحار الأنوار:ج51/ص35.

[2]- كمال الدين:ص 268، بحار الأنوار:36/ص208،الأنوار البهية:ص367.

[3]- غيبة النعماني:ص 337، بحار الأنوار:ج52/ص366.